I don’t get many things right the first time
In fact, I am told that a lot
Now I know all the wrong turns, the stumbles and falls
Brought me here

ในช่วงแรกๆ อะไรๆ มันก็ไม่ค่อยเข้าท่านัก
อันที่จริง ผมว่ามันยิ่งกว่าไม่เข้าท่าอีก
ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าการที่ผมเดินทางผิด สะดุด และล้มลง
ไปสิ่งที่พาผมมาอยู่ที่จุดนี้

And where was I before the day
That I first saw your lovely face
Now I
see it everyday
And I know

และที่ที่ผมอยู่ก่อนวันนี้
นั่นเป็นที่ที่ผมพบกับใบหน้าที่แสนน่ารักของคุณ
ตอนนี้ผมก็ได้พบกับใบหน้าที่แสนงดงามนั้นทุกๆ วัน
ผมรู้แล้วว่า

That I am
I am
I am
The luckiest

ผมรู้แล้วว่า ผมคือ…
ผมคือ…
ผมคือคนที่โชคดีที่สุดในโลก

What if I’d been born fifty years before you
In a house on a street where you lived?
Maybe I’d be outside as you passed on your bike
Would I know?

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าหากผมเกิดก่อนคุณห้าสิบปี
อยู่ในบ้านบนถนนสายเดียวกับที่คุณอยู่
บางทีผมอาจจะนั่งกินลมอยู่นอกบ้านในยามที่คุณปั่นจักรยานผ่าน
ผมจะรู้มั้ยนะว่านั้นเป็นคุณ?

And in a
white sea of eyes
I see one pair that I recognize
And I know

และในนัยน์ตาแห่งท้องทะเลสีขาว
ผมเจอสายตาคู่หนึ่งที่แสนคุ้นเคย
และผมก็รู้ว่า

That I am
I am
I am
The luckiest

รู้ว่า
รู้ว่าผมคือ
คือ คนที่โชคดีที่สุด….

I love you more than I have ever found a way to say to you

ผมรักคุณเกินกว่าที่จะหาวิธีมาบรรยายได้

Next door there’s an
old man who lived to his nineties
And one day passed away in his sleep
And his wife; she stayed for a couple of days
And passed away

ในบ้านหลังถัดไป มีชายชราที่อยู่ดูโลกมานานกว่าเก้าสิบปีแล้ว
และในวันหนึ่งเขาก็ได้จากไปในยามที่อยู่ในห้วงนิทรา
และภรรยาของเขา–เธอคอยเฝ้าอยู่อย่างนั้นเป็นวันๆ
และเธอก็ตามเขาไป…

I’m sorry, I know that’s a strange way to tell you that I know we belong
That I know

ขอโทษนะ ผมรู้ว่านี่มันออกจะแปลกซักหน่อยที่จะบอกว่าผมรู้ว่าเราเป็นคู่กัน
ผมรู้ว่า…

That I am
I am
I am
The luckiest

ผมรู้ว่า…
รู้ว่า…
ผมรู้แล้วว่าผมเป็นคนที่โชคดีที่สุด…